ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ: ΠΩΣ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ

Ο σκύλος μας είναι ο καλύτερός μας φίλος και μέλος της οικογένειάς μας. Γι’ αυτό και η φροντίδα της υγείας και της ευημερίας του αποτελεί μία βασική μας προτεραιότητα.

Τα τσιμπούρια (κρότωνες, επιστημονικά) είναι ένας συνηθισμένος λόγος ανησυχίας για όλους τους ιδιοκτήτες μικρών ζώων, ειδικά με την αύξηση των μεταδοτικών ασθενειών στα ζώα που παρατηρείται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Και παρότι μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε, τα τσιμπούρια είναι μια σοβαρή απειλή για την υγεία του σκύλου μας, ανεξάρτητα αν μένει μέσα ή έξω από το σπίτι.

Επιπλέον, εκτός από την υγεία του σκύλου, τα τσιμπούρια αποτελούν «απειλή» και για εμάς αφού με την καθημερινή μας επαφή, τα χάδια ή την παραμονή του μέσα στο σπίτι, τα παράσιτα μπορεί να μεταφερθούν σε εμάς.

Οι παρακάτω πληροφορίες που «αποκωδικοποιούν» το κεφάλαιο τσιμπούρια στον σκύλο είναι πολύ χρήσιμες για την αποφυγή, τον εντοπισμό και την απομάκρυνσή τους.

ΠΟΥ «ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΟΥΝ» ΤΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ

Τα τσιμπούρια είναι έντομα που ζουν παρασιτικά επάνω στους ξενιστές τους. Υπάρχουν στο γρασίδι, στα χαμόκλαδα και τους θάμνους, αλλά μπορεί να τα βρούμε επίσης σε κτίρια, σε ξενοδοχεία για σκύλους και τα καταφύγια αδέσποτων.

Τα τσιμπούρια εντοπίζουν τον σκύλο από τη θερμότητα που εκπέμπει το σώμα του και εάν οι συνθήκες είναι πρόσφορες, πηδάνε και φωλιάζουν στο τρίχωμά του.

Μια βόλτα στην εξοχή, μια επίσκεψη στο πάρκο για σκύλους της περιοχής, ή ακόμη και στο χώρο όπου πάμε το ζωάκι μας για grooming -εάν δεν τηρούνται όπως πρέπει οι συνθήκες υγιεινής- μπορεί να γίνει αφορμή για να εκτεθεί ο σκύλος μας στο εν λόγω παράσιτο.

Tip: Μία ξεχωριστή «ιδιότητα» που έχουν τα τσιμπούρια είναι ότι πριν τσιμπήσουν εκκρίνουν ένα τοπικά αναισθητικό υγρό που μουδιάζει την περιοχή. Στη συνέχεια κολλάνε στο δέρμα του σκύλου και αρχίζουν να τρέφονται με το αίμα του, μεγαλώνοντας σε μέγεθος, και παραμένουν στο ίδιο σημείο μέχρι και για πέντε ημέρες.

ΕΧΟΥΝ «ΕΠΟΧΙΚΟΤΗΤΑ» ΤΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ;

Τα τσιμπούρια δραστηριοποιούνται όλον τον χρόνο, όμως είναι πολυπληθή και περισσότερο ενεργά τους ανοιξιάτικους και φθινοπωρινούς μήνες.

Ωστόσο η κλιματική αλλαγή, κατά κύριο λόγο, έχει οδηγήσει τα τσιμπούρια να επεκτείνουν τη δράση τους σε μεγαλύτερες αλλά και σε καινούργιες περιοχές ενώ πλέον τα παράσιτα του εξωτερικού περιβάλλοντος δραστηριοποιούνται ακόμα και τους κρύους μήνες.

Αυτή η παρατεταμένη περίοδος ζωής και δράσης τους σημαίνει πρακτικά ότι ο σκύλος μας είναι όλο το χρόνο εκτεθειμένος και άρα θα πρέπει να έχουμε τεταμένη την προσοχή μας για τυχόν συμπτώματα και να είμαστε συνεπείς στην προληπτική αντιπαρασιτική θεραπεία που θα μας συστήσει ο κτηνίατρος.

Επίσης, εάν διαπιστώσουμε ότι όντως το σκυλάκι μας έχει κολλήσει τσιμπούρια, δεν θα πρέπει να καθυστερήσουμε την επίσκεψη στον γιατρό.

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΑ ΜΟΝΟ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΑ Η’ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΜΑΣ;

Ένας λόγος που οι κτηνίατροι δίνουν έμφαση στην προστασία από τα τσιμπούρια είναι πως πραγματικά μπορεί να είναι επικίνδυνα για την υγεία του μικρού μας ζώου.

Επιπλέον, η παρατεταμένη περίοδος δράσης τους, σημαίνει ότι τα τσιμπούρια αποτελούν απειλή όλον τον χρόνο και αυτό σημαίνει ότι ο σκύλος μας διατρέχει ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο να κολλήσει κάποια αρρώστια που μεταδίδεται από αυτά τα παράσιτα, όπως είναι η νόσος ερλιχίωση και η μπαμπεσίωση.

Επίσης, τα τσιμπούρια τρέφονται με το αίμα του σκύλου και αν παραμείνει χωρίς θεραπεία μπορούν να του προκαλέσουν μέχρι και αναιμία.

ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΟΤΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ;

Τα τσιμπούρια προσκολλώνται στον ξενιστή και τρέφονται με αίμα για ώρες, πολλές φορές και για μέρες. Ένας προσεκτικός έλεγχος στο δέρμα του ζώου μας μπορεί να αποκαλύψει ένα τσιμπούρι με το στόμα του γραπωμένο στο δέρμα του.

Αρχικά μπορεί να τα περάσουμε για μικρά ή λίγο μεγαλύτερα σπυράκια στο δέρμα αλλά αν κοιτάξουμε από κοντά θα διακρίνουμε ότι το «σπυράκι» έχει 6 ή 8 πολύ κοντά ποδαράκια άρα είναι τσιμπούρι! Επίσης, αν το τινάξουμε με το χέρι δεν θα φύγει γιατί είναι προσκολλημένο στο δέρμα.

Δυστυχώς, όταν είναι ακόμα προνύμφες, τα τσιμπούρια είναι πολύ πολύ μικρά και δυσδιάκριτα με γυμνό μάτι.

ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΑΣ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ

Τα τσιμπούρια μπορούν να προσκολληθούν στο σκύλο ή ακόμη και σε εμάς ανεξάρτητα από το πόσο προσέχουμε, γιατί έχουν μάθει πολύ καλά πώς να κρύβονται στο περιβάλλον, πώς να πλησιάζουν τους ξενιστές και να προσκολλώνται σε αυτούς.

Εάν αποφεύγουμε τα σημεία με ψηλά χόρτα, τους θάμνους, τα δάση και τα χαμόκλαδα προφανώς μειώνονται οι πιθανότητες να έρθει ο σκύλος σε επαφή μαζί τους, από την άλλη, βέβαια, αυτά είναι τα μέρη που ξετρελαίνονται να εξερευνούν οι σκύλοι!

Μια καλή πρακτική είναι να ελέγχουμε το σκύλο (αλλά και το δέρμα μας ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες που κυκλοφορούμε με κοντά ρούχα) για τσιμπούρια όταν γυρίζουμε από βόλτα σε περιοχές όπου μπορεί να έχουμε εκτεθεί σε αυτά τα παράσιτα.

Εάν παρόλα αυτά ένα τσιμπούρι προσκολληθεί στο δικό μας δέρμα, συνήθως προτιμά τις πτυχώσεις του δέρματος και προκαλεί φαγούρα και ερεθισμό οπότε θα είναι εύκολο να το εντοπίσουμε.

Tip: Τέλος, θυμηθείτε να επισκέπτεστε συχνά τον κτηνίατρό σας για τον καθιερωμένο προληπτικό έλεγχο του σκύλου σας. Αυτός θα σας συμβουλέψει για την κατάλληλη αντιπαρασιτική αγωγή – σύμφωνα με τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες του – που θα προστατεύσει αποτελεσματικά τον σκύλο σας από τα τσιμπούρια και άλλα επικίνδυνα παράσιτα, όπως οι ψύλλοι, οι σκνίπες και τα ακάρεα.

Και μην ξεχνάτε, επειδή τα τσιμπούρια μπορούν να βρεθούν οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, η πρόληψη καθ΄όλη την διάρκεια της χρονιάς είναι η ιδανικότερη επιλογή!

ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΩ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ;

Τα παράσιτα αυτά μπορεί να είναι μικρά σαν τη μύτη ενός μολυβιού ή μεγάλα σαν φασόλια αν έχουν ήδη απομυζήσει πολύ αίμα.

Στα τσιμπούρια αρέσει να κρύβονται σε ζεστά και προστατευμένα μέρη, γι’ αυτό εξετάζουμε προσεκτικά τα μπροστινά πόδια του σκύλου, ανάμεσα στα δάχτυλά του, στο εσωτερικό των αφτιών αλλά και γύρω από το πρόσωπο και το πηγούνι του.

Αν διακρίνουμε ένα τσιμπούρι να σκαρφαλώνει στο τρίχωμά του αλλά δεν έχει προλάβει να προσκολληθεί, βουρτσίζουμε το τρίχωμα ή απλά το πιάνουμε με το χέρι και το απομακρύνουμε.

ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Τα τσιμπούρια εισχωρούν στο δέρμα του σκύλου και καθώς ρουφάνε αίμα μεγαλώνουν. Είναι πολύ σημαντικό να αφαιρούνται σωστά τα τσιμπούρια γιατί αν μείνει μέσα στο δέρμα ένα υπόλειμμα, π.χ.

ένα κομμάτι από πόδι, μπορεί να δημιουργηθεί φλεγμονή. Υπάρχουν ειδικές λαβίδες και εργαλεία που μπορούν να φανούν πολύ χρήσιμα γι’ αυτή τη δουλειά. Φυσικά, εάν εντοπίσουμε πολλά τσιμπούρια στον σκύλο καλό είναι να ζητήσουμε τη συμβουλή του κτηνιάτρου.

Πάμε όμως πάλι στην περίπτωση που εντοπίσουμε ένα τσιμπούρι: Με τη βοήθεια της λαβίδας (ή με ένα πλακέ τσιμπιδάκι φρυδιών) προσπαθούμε να απομακρύνουμε το τσιμπούρι ολόκληρο, τραβώντας το απαλά.

Αν τυχόν σπάσει καθώς το τραβάμε, τότε απομακρύνουμε όσα περισσότερα κομμάτια μπορούμε από το δέρμα του σκύλου μας με τη λαβίδα ή με το τσιμπιδάκι.

Στη συνέχεια καθαρίζουμε το σημείο στο δέρμα του σκύλου μας με ένα τοπικό απολυμαντικό. Ιδανικά, βάζουμε το τσιμπούρι σε ένα βαζάκι με καθαρό οινόπνευμα ή αντισηπτικό για τα χέρια και το πηγαίνουμε στον κτηνίατρο για να το εξετάσει και να βεβαιωθούμε ότι ο σκύλος μας δεν έχει εκτεθεί σε κάποια ασθένεια.

Σε κάθε περίπτωση, με τη σωστή φροντίδα όπως μας συστήσει ο κτηνίατρος όλα θα πάνε καλά και ο σκύλος μας θα συνεχίσει να είναι υγιής, δραστήριος και ζωηρός!