ΚΟΥΤΑΒΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ: ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ «ΟΔΗΓΟΣ» ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΟΜΑΛΑ Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΜΑΣ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ

Όταν φέρνουμε ένα κουταβάκι στο σπίτι, ξεκινά μια συναρπαστική περιπέτεια ζωής! Παρόλο που μας κατακλύζουν ένα σωρό θετικά συναισθήματα, όπως χαρά και τρυφερή αγάπη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αρχή της συνύπαρξής μας με ένα ζωάκι θα έχει δυσκολίες και μπορεί κάποιες φορές να αποδειχθεί πολύ απαιτητική.

Οι παρακάτω βασικές πληροφορίες θα μας βοηθήσουν να κάνουμε μια καλή αρχή στη νέα πραγματικότητα. Θα μας δώσουν μια εικόνα του τι να περιμένουμε από το μικρό αυτό πλάσμα που θα γεμίσει με χαρά το σπίτι μας, πώς θα το φροντίσουμε, αλλά και πώς θα θέσουμε από την αρχή ορισμένα όρια ώστε να είναι η καθημερινότητά μας πιο εύκολη.

ΘΕΛΩ ΕΝΑ ΚΟΥΤΑΒΑΚΙ, ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ;

Σε πολλούς από εμάς η ιστορία ξεκινάει… ανάποδα! Βλέπουμε μια αγγελία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που χαρίζονται κουταβάκια, ερωτευόμαστε ακαριαία τα μικρά αυτά πλάσματα και παίρνουμε την απόφαση να υιοθετήσουμε ένα κι εμείς!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα κουτάβι είναι τρισχαριτωμένο! Από την άλλη πλευρά, αξίζει να σκεφτεί κανείς να υιοθετήσει ένα λίγο μεγαλύτερο σκυλάκι που έχει βρεθεί και ζει σε ένα καταφύγιο για μικρά ζώα, ακόμη κι αν δεν είναι το μικροσκοπικό κουτάβι που είχε ίσως στο μυαλό του.

Είναι τόσο σημαντικό να σώσουμε ένα ζωάκι, να του προσφέρουμε σπίτι και αγάπη και το μικρό αυτό, πληγωμένο ίσως και φοβισμένο, πλάσμα θα μας ανταποδώσει επί χίλια όλη τη στοργή και την τρυφερότητα που θα του δείξουμε.

Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση, καλό είναι να έχουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε για τη φυλή και τους γονείς του σκυλάκου που θα υιοθετήσουμε, πληροφορίες πολύ σημαντικές αφού θα μας «αποκαλύψουν» το ενήλικο μέγεθος του σκύλου ώστε να είμαστε σίγουροι ότι ταιριάζει στο σπίτι και στον τρόπο ζωής μας.

Επίσης είναι σημαντικό να γνωρίζουμε εάν το σκυλάκι που θα βάλουμε στη ζωή μας έχει ήδη κάποια εκπαίδευση ή συγκεκριμένες συνήθειες. Τέλος, εάν πρόκειται για κουταβάκι ας θυμόμαστε ότι πριν το πάρουμε στο σπίτι μας θα πρέπει να είναι συναισθηματικά και σωματικά ώριμο για να μπορεί να απομακρυνθεί από τη μητέρα του.

ΠΡΙΝ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΥΤΑΒΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Αν προετοιμαστούμε και οργανωθούμε κατάλληλα πριν ακόμα περάσει το κατώφλι του σπιτιού μας το νέο μέλος της οικογένειας, αυτό θα βοηθήσει ώστε να ξεκινήσει ομαλά η κοινή μας ζωή από την πρώτη στιγμή. Εάν δεν ζούμε μόνοι αλλά υπάρχει σύντροφος ή/και παιδιά στο σπίτι, θα πρέπει όλοι να συμφωνούν για την απόκτηση του μικρού ζώου. Κι επειδή το ζωάκι αυτό θα αλλάξει τις απαιτήσεις της καθημερινότητας με τις ανάγκες του είναι καλό όλοι να συμμετέχουν στη φροντίδα του.

Μερικές αποφάσεις που χρειάζεται να συζητηθούν είναι οι παρακάτω:

• Ποιος θα αναλάβει να το ταΐζει
• Ποιος θα βγάζει βόλτα το κουτάβι
• Ποιος θα αναλάβει την εκπαίδευση του γενικά και ειδικά την εκπαίδευση τουαλέτας
• Τις φράσεις που θα χρησιμοποιούμε οικογενειακώς για να εκπαιδεύσουμε τον σκύλο μας

Εάν έχουμε παιδιά, θα πρέπει να συζητήσουμε μαζί τους ώστε να ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν την πρώτη ημέρα που θα φέρουμε κουτάβι στο σπίτι ώστε να μην το τρομάξουν (ή να μην τα τρομάξει) και να είναι ομαλή η μετάβαση για όλους.

Κάτι άλλο που πρέπει να γίνει πριν φέρουμε το σκυλάκι στο σπίτι είναι να εξασφαλίσουμε ότι ο χώρος είναι ασφαλής για τον μικρό μας συγκάτοικο: βεβαιωνόμαστε ότι όλα τα χημικά καθαριστικά είναι σε μέρη που δεν τα φτάνει και ότι τα ελεύθερα καλώδια είναι κολλημένα με ταινία προστασίας ή με δεματικά.

Μια καλή ιδέα, για πρακτικούς λόγους στην αρχή της ζωής του κουταβιού στο σπίτι, είναι να βγάλουμε τα χαλιά και να απομακρύνουμε τις γλάστρες εσωτερικού χώρου.

Πρακτικά, το σκυλάκι μας θα χρειαστεί από την πρώτη μέρα ένα κρεβατάκι, το μπολάκι για το φαγητό και το νερό του, και στη συνέχεια περιλαίμιο, λουρί και ταυτότητα. Ο κτηνίατρος ή το pet shop θα μας  βοηθήσουν να επιλέξουμε για αρχή τα πραγματικά απαραίτητα είδη για το σκυλάκι μας.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΥ

Από τις πρώτες μέρες που θα έχουμε το καινούργιο σκυλάκι στο σπίτι θα πρέπει να φροντίσουμε για μια επίσκεψη στον κτηνίατρο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να βρούμε έναν κτηνίατρο με τον οποίο να νιώθουμε άνετα και φιλικά, στον οποίο θα μπορούμε να θέτουμε τις απορίες μας αλλά και να μας συμβουλεύει για την υγεία του σκύλου μας, για την αντιπαρασιτική του αγωγή και τα απαραίτητα εμβόλια ώστε να μεγαλώνει υγιής.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ

Είναι πολύ σημαντικό να συζητήσουμε με τον κτηνίατρο το πρόγραμμα εμβολιασμού για το κουτάβι μας. Τα κουτάβια μπορούν να εμβολιαστούν από την ηλικία των 6 εβδομάδων περίπου αλλά συνήθως το σκυλάκι μας είναι μεγαλύτερο όταν θα το πάρουμε στο σπίτι, οπότε μια συζήτηση με τον κτηνίατρο θα μας βοηθήσει να αποφασίσουμε από κοινού το πρόγραμμα εμβολιασμού.

Οι εμβολιασμοί χορηγούνται συνήθως σε δύο ή τρεις δόσεις ανάλογα με την ηλικία του κουταβιού, σε χρονική απόσταση μερικών εβδομάδων ή και περισσότερο.

Συνήθως το πρόγραμμα περιλαμβάνει εμβολιασμό για τις παρακάτω ασθένειες:

• Παρβοΐωση του σκύλου
• Ιός της νόσου του Carré του σκύλου (μόρβα)
• Λοιμώδης ηπατίτιδα
• Λεπτοσπείρωση
• Λοιμώδης τραχειοβρογχίτιδα
• Λύσσα
• Λεϊσμανίωση (Στην Ελλάδα συστήνεται και ο εμβολιασμός κατά της Λεϊσμανίωσης, δεδομένου της σοβαρότητας της νόσου καθώς και της εξάπλωσης σε όλη τη χώρα.)

Ο κτηνίατρος θα μας χορηγήσει το πιστοποιητικού εμβολιασμού, το οποίο θα φυλάξουμε για να πιστοποιείται ότι το κουτάβι μας έχει λάβει όλες τις απαραίτητες δόσεις εμβολίου.

Tip: Το κουτάβι μας θα αποκτήσει ανοσία λίγες εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό, οπότε ο κτηνίατρος θα μας συμβουλεύσει πώς θα προστατέψουμε την υγεία του στο μεσοδιάστημα.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΦΙΞΗΣ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΒΙΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!

Αφού με το καλό υποδεχτούμε το κουτάβι στο σπίτι μας, είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε από την πρώτη στιγμή μια συγκεκριμένη ρουτίνα καθημερινότητας: Αυτή θα περιλαμβάνει το τάισμα, εκπαίδευση ύπνου και τουαλέτας, βόλτα και φυσικά ατελείωτο παιχνίδι! Βέβαια, αν και μικρό, είναι πολύ πιθανό ότι το κουταβάκι μας θα χρειαστεί να μείνει μόνο του έστω για λίγη ώρα μέσα στη μέρα ή στη διάρκεια της νύχτας.

Είναι κι αυτό μέρος της εκπαίδευσης και δεν πρέπει να ενδώσουμε στα κλαψουρίσματά του αφού θα πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνο του αλλά και να είναι προετοιμασμένο για τις φορές που θα χρειαστεί να μας αποχωριστεί.

Tip: Μία ευρύχωρη τσάντα μεταφοράς ή ένα «πάρκο» επενδυμένα με πάνα για ζωάκια είναι καλή ιδέα για τις πρώτες φορές που θα αφήσουμε το καινούργιο μας σκυλάκι μόνο του στο σπίτι ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα γίνουν ζημιές ή «ατυχήματα» τουαλέτας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ

Η εκπαίδευση του σκύλου μας δίνει την ευκαιρία να δημιουργήσουμε έναν ισχυρό δεσμό με το νέο κουτάβι μας. Χρειάζεται όμως συνέπεια αλλά και υπομονή σε όλη τη διαδικασία.

Ένα κουταβάκι μπορεί να χρειαστεί 4-6 μήνες για να εκπαιδευτεί σωστά. Μερικά κουτάβια χρειάζονται ακόμη περισσότερο χρόνο, γιατί ασφαλώς κάθε σκυλάκι είναι διαφορετικό.

Οι ειδικοί συνιστούν να ξεκινήσουμε την εκπαίδευση τουαλέτας όταν το κουτάβι μας είναι ηλικίας μεταξύ 12 και 16 εβδομάδων. Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για «ατυχήματα» μέσα στο σπίτι και ειδικά στα δωμάτια που κινούμαστε εμείς περισσότερο, αφού η μυρωδιά μας εκεί θα προκαλεί μια αίσθηση ασφάλειας στο σκύλο μας και θα τα επιλέγει για  τις σωματικές του ανάγκες!

Σταδιακά, με υπομονή και επιμονή, ο σκύλος μας θα μάθει ότι οι σωματικές του ανάγκες θα ικανοποιούνται στη βόλτα και όχι μέσα στο σπίτι. Ο κτηνίατρος ή ένας εκπαιδευτής σκύλων μπορεί να μας βοηθήσει με συγκεκριμένες οδηγίες και τρόπους για να γίνει πιο εύκολα η εκπαίδευση.

Η εκπαίδευση ξεκινά νωρίς το πρωί και, τουλάχιστον το πρώτο διάστημα, θα πρέπει να βγάζουμε το κουτάβι μας βόλτα ανά τακτά χρονικά διαστήματα (κάθε 30-60 λεπτά).

Επίσης, πρέπει να βγαίνει για μια σύντομη βόλτα πάλι μετά τον υπνάκο του και μετά τα γεύματα. Βγάζουμε ξανά βόλτα το κουτάβι μας το βράδυ πριν κοιμηθεί και, εάν σκοπεύουμε να το αφήσουμε μόνο του, το βγάζουμε βόλτα λίγο πριν φύγουμε.

Ένα tip που βοηθά, είναι  όταν βγάζουμε το κουτάβι βόλτα για να κάνει την ανάγκη του, να το πηγαίνουμε πάντα στο ίδιο σημείο. Αυτό θα το βοηθήσει να εξοικειωθεί με τον χώρο και θα το προτρέψει να συμπεριφερθεί όπως το προστάζει φύση του. Κάτι επίσης σημαντικό είναι να επιβραβεύουμε το κουταβάκι μας όταν κάνει έξω την ανάγκη του.

Πώς θα το καταλάβουμε ότι είναι ώρα για βόλτα; Το σκυλάκι που θέλει να κάνει τη σωματική του ανάγκη μπορεί να:

• Γκρινιάζει
• Γαβγίζει
• Μυρίζει ή ξύνει την πόρτα
• Κάνει κύκλους

Αλλά και τα «ατυχήματα» είναι μες στο πρόγραμμα, καθώς αποτελούν και αυτά μέρος της διαδικασίας. Έτσι, δεν θα πρέπει να εκνευριστούμε εάν το κουτάβι μας έχει κάποιο ατύχημα μες στο σπίτι. Προφανώς δεν το επιβραβεύουμε γι’ αυτό, οι ειδικοί όμως συστήνουν απλά να συνεχίσουμε με τη ρουτίνα που έχουμε καθιερώσει, σταθερά και με υπομονή.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΥΤΑΒΙ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ

Τα κουτάβια που κοινωνικοποιούνται σωστά από μικρή ηλικία είναι συνήθως ευχάριστα ζώα συντροφιάς, καθώς είναι πιθανότερο να είναι πιο ήρεμα και να φοβούνται λιγότερο τους άλλους ανθρώπους ή τα άλλα ζώα. Αντίθετα, σκυλάκια που δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί σωστά μπορούν να αντιδράσουν με φόβο ή επιθετικότητα σε ορισμένες καταστάσεις, δυσκολεύοντας τη ζωή τους και τη ζωή των ιδιοκτητών τους.

Η καλύτερη ηλικία για να ξεκινήσει η κοινωνικοποίηση ενός μικρού σκύλου είναι μεταξύ 3 και 12 εβδομάδων, οπότε είναι και πιο δεκτικός σε νέες εμπειρίες. Μετά από αυτή την ηλικία, γίνονται πιο προσεκτικά και διστακτικά στις νέες εμπειρίες και στους καινούργιους ανθρώπους.

Στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης ενός μικρού οικόσιτου ζώου, χρειάζεται να το εκθέσουμε σε διάφορες καταστάσεις, σε ήχους και αντικείμενα, σε ανθρώπους και ζώα με τα οποία θα θέλαμε να εξοικειωθεί, όπως για παράδειγμα με ένα μωρό που κλαίει ή με την κίνηση στους δρόμους. Είναι πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατον) να εκθέσουμε τον σκύλο μας σε κάθε πιθανό ήχο και κατάσταση, αλλά όσο πιο ευρύ είναι το φάσμα των νέων εμπειριών του, τόσο το καλύτερο.

Παρόλο που είναι πολύ σημαντικό να κοινωνικοποιηθεί το κουτάβι μας, και αυτές τις πρώτες εβδομάδες ζωής του είναι πιο ανοιχτό σε νέες εμπειρίες, μπορεί να εξακολουθεί να φοβάται όταν βρίσκεται σε ορισμένες καταστάσεις ή όταν βιώνει καινούριες εμπειρίες.

Αν παρατηρήσουμε ότι φοβάται, καλό είναι να μην το πιέζουμε και να του δίνουμε τον απαραίτητο χρόνο να αποδεχτεί σταδιακά τις καινούργιες εμπειρίες. Σημαντικό είναι επίσης να το επιβραβεύουμε με επαίνους και ανταμοιβές, όπως μια λιχουδιά, κάθε φορά που δείχνει την επιθυμητή συμπεριφορά σε μια νέα κατάσταση.

Tip: Εάν όλο αυτό μας φαίνεται περίπλοκο μπορούμε να παρακολουθήσουμε μαθήματα κοινωνικοποίησης για κουτάβια όπου κι εμείς και το ζωάκι μας θα μάθουμε νέες τεχνικές μέσα σε ένα ελεγχόμενο και ασφαλές περιβάλλον.

Όσο είναι ακόμα μικρό το κουτάβι μας και μαθαίνει, είναι φυσιολογικό να κάνει πράγματα που θα μας εκνευρίσουν ή θα μας φέρουν σε δύσκολη θέση, δεν πρέπει όμως να χάσουμε την ψυχραιμία μας.

Άμα νευριάζουμε μαζί του, αυτό που μαθαίνει ουσιαστικά είναι να αγχώνεται και να ανησυχεί γι’ αυτό πρέπει κι εμείς να ελέγχουμε το θυμό μας και ποτέ να μη χτυπήσουμε το κουταβάκι μας. Στην πραγματικότητα, η σωματική τιμωρία αυξάνει τις πιθανότητες να γίνει μεγαλώνοντας το σκυλάκι μας επιθετικό.

Πώς μπορούμε όμως να το μάθουμε να πειθαρχεί; Ορισμένες τεχνικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε είναι οι παρακάτω:

• Ενθάρρυνση και ενίσχυση της θετικής συμπεριφοράς
• Συνεπής εφαρμογή της εκπαίδευσης και των τεχνικών
• Εφαρμογή τεχνικών όπως είναι ο περισπασμός και η ανακατεύθυνση της προσοχής
• Εκμετάλλευση των διαλειμμάτων με αποτελεσματικό τρόπο
• Παράβλεψη της κακότροπης συμπεριφοράς για να μάθει το κουτάβι μας ότι επιβραβεύεται μόνο η καλή συμπεριφορά
• Εμπλουτισμός της εκπαίδευσης με επιβραβεύσεις

ΤΟ ΚΟΥΤΑΒΙ ΜΑΣ ΔΑΓΚΩΝΕΙ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Είναι φυσιολογικό τα κουτάβια να δαγκώνουν. Παρόλα αυτά δεν πρόκειται για μια επιθυμητή συμπεριφορά στους ενήλικες σκύλους, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να κοπεί η κακή συνήθεια εξαρχής!

Τα παιχνίδια μαζί του είναι πολύ διασκεδαστικά όμως το κουταβάκι μας δεν αντιλαμβάνεται πόσο μυτερά είναι τα δοντάκια του και θα πρέπει να μάθει πότε να σταματά.

Ας δούμε όμως λίγο πώς μαθαίνουν τα κουτάβια μέσα στην οικογένειά τους να διαχειρίζονται το δάγκωμα. Τα κουτάβια συνήθως δαγκώνουν το ένα το άλλο όταν παίζουν και όταν το ένα δαγκώσει πολύ δυνατά, το άλλο θα πονέσει και θα αντιδράσει με μια κραυγούλα.

Το σκυλάκι που δάγκωσε το αδερφάκι του ξαφνιάζεται από αυτή την αντίδραση και το παιχνίδι σταματάει για λίγο. Πιθανότατα σε λίγο το παιχνίδι θα συνεχιστεί, αλλά κάπως έτσι και με τον καιρό τα κουτάβια μαθαίνουν να ελέγχουν τη δύναμή τους όταν δαγκώνουν τα άλλα σκυλάκια. Η λογική λέει ότι μπορούν αντίστοιχα να μάθουν να το κάνουν και με εμάς τους ανθρώπους.

Όταν παίζουμε με το κουτάβι μας μπορούμε να το αφήνουμε να βάλει το στόμα του γύρω από τα δάχτυλα και τα χέρια μας, αν όμως μας δαγκώσει, βγάζουμε μια μικρή κραυγή ή έναν άλλο ήχο που σημαίνει ότι μας πόνεσε και στη συνέχεια κρατάμε ακίνητο το χέρι, χωρίς να συνεχίσουμε το παιχνίδι ή τα χάδια.  

Ο ξαφνικός ήχος θα τρομάξει το κουτάβι μας και θα διακόψει το παιχνίδι. Αν σταματήσει να μας δαγκώνει, θα το επαινέσουμε και μετά θα συνεχίσουμε το παιχνίδι μαζί του.

Η διαδικασία αυτή δεν πρέπει να επαναληφθεί περισσότερες από τρεις φορές σε χρονική διάρκεια δεκαπέντε λεπτών. Εάν το κουτάβι μας ξαναδαγκώσει, κάνουμε ένα διάλειμμα στα παιχνίδια μαζί του.

Εφόσον το σκυλάκι μας μάθει να δαγκώνει λιγότερο δυνατά, μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο και να το μάθουμε να παίζει με παιχνίδια για να καταλάβει ότι τα δάχτυλα και τα χέρια δεν είναι για δάγκωμα!

Σε αυτό το στάδιο, όταν το κουτάβι μας προσπαθήσει να παίξει με τα δάχτυλα των χεριών, ή ακόμα και των ποδιών μας, χρησιμοποιούμε την τεχνική του περισπασμού και του στρέφουμε την προσοχή του σε ένα μασητικό ή σε ένα παιχνίδι.

Παιχνίδια που δεν εμπλέκουν τα  χέρια μας και τα οποία είναι δραστήρια και διασκεδαστικά για το σκυλάκι μας είναι το πέταγμα μιας μπάλας που θα την πιάνει και θα μας τη φέρνει πίσω ή να κυνηγάει και να παίζει με ένα σκοινί που θα κρατάμε και θα τραβάμε εμείς.

ΒΟΛΤΕΣ: Η ΠΙΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ!

Για το κουτάβι μας η βόλτα είναι αφορμή για εξερεύνηση, για παιχνίδι και για εκτόνωση. Για εμάς είναι η καλύτερη αφορμή για να βγούμε από το σπίτι, για να κινηθούμε και να βελτιώσουμε την υγεία και τη διάθεσή μας!

Πρώτα όμως χρειάζεται να συνηθίσει το κουταβάκι μας το λουρί και το περιλαίμιο. Μέχρι τότε, το περιλαίμιο μπορεί να το φοβίζει ή να το αγχώνει.

Μπορεί να φοβηθεί όταν προσπαθήσουμε να του το βάλουμε, ή ακόμα και να αρχίσει τα πείσματα. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι θα χρειαστούν μικρά σταδιακά βήματα προκειμένου να συνηθίσει το κουτάβι μας στην ιδέα ότι θα φοράει περιλαίμιο και λουρί.

Μια καλή ιδέα είναι να προσπαθήσουμε να του φορέσουμε το περιλαίμιο όταν είναι απασχολημένο με ένα παιχνίδι ή όταν έχει αλλού την προσοχή του, όπως για παράδειγμα την ώρα του φαγητού ή στα μαθήματα εκπαίδευσης.

Tip: Στην αρχή, φροντίζουμε να μην σφίξουμε πολύ το περιλαίμιο στον λαιμό του σκύλου μας.

Εφόσον το κουτάβι μας συνηθίσει το περιλαίμιο και δεν του δίνει πλέον σημασία, μπορούμε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, δηλαδή στο λουρί.

Ένας καλός τρόπος για να το συνηθίσει, είναι να του το φοράμε για λίγη ώρα ανά τακτά χρονικά διαστήματα και αφού το δέχεται, να παίζουμε μαζί του και να το επιβραβεύουμε με μία λιχουδιά. Έτσι θα καταφέρουμε να συσχετίσει το λουρί με τη διασκέδαση και το πιο σημαντικό για το ίδιο, με το φαγητό!

Tip: Μια καλή αρχή πριν τις πρώτες βόλτες έξω θα ήταν να κάνουμε μερικά βήματα με το λουρί μέσα στο σπίτι για να δούμε την αντίδραση του μικρού μας φίλου σε αυτή τη νέα κατάσταση!

Για να βγούμε βόλτα με το λουρί, το πιάνουμε στο χέρι μας και λέμε στο σκύλο μας να έρθει κοντά μας. Αν έρθει κοντά μας, τον ανταμείβουμε, ώστε να συνδέσει θετικά αυτή την αντίδραση στο μυαλό του. Ωστόσο τα… δύσκολα δεν τελείωσαν!

Για το σκύλο μας, η βόλτα έξω είναι συναρπαστική και ανακαλύπτει γύρω του ένα σωρό ερεθίσματα. Έτσι στην αρχή μπορεί να μην είναι εύκολο να μάθουμε στο κουτάβι να περπατάει δίπλα μας.

Φροντίζουμε οι πρώτες βόλτες μας να είναι σύντομες και οπλιζόμαστε με υπομονή! Αν αντιληφθούμε ότι το κουτάβι μας ετοιμάζεται να πηδήξει ή ότι προσπαθεί να πάει προς μια άλλη κατεύθυνση, κάνουμε λίγα βήματα και του φωνάζουμε να έρθει κοντά μας, όπως κάνουμε και στο σπίτι. Εάν μας ακούσει, το ανταμείβουμε με μια λιχουδιά.

Όσο κι αν το αγαπάμε και του έχουμε αδυναμία, το κουτάβι μας πρέπει να μάθει ποιος είναι το αφεντικό (εμείς!) και είναι απαραίτητο να εκπαιδευτεί να περπατάει δίπλα μας στη βόλτα, είτε τελικά το βγάζουμε εμείς έξω είτε κάποιος άλλος. Η βόλτα με το λουρί είναι μία από τις δεξιότητες που μαθαίνουν εύκολα τα κουτάβια και συνήθως η εκπαίδευση αυτή δεν θα μας δυσκολέψει.

Tip: Έπειτα από μια ωραία μακρινή βόλτα, τι καλύτερο απ’ το να χαλαρώσουμε μαζί με το σκύλο μας βλέποντας τις καλύτερες ταινίες με σκύλους!

Η ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΕΞΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΑΚΟΥ ΜΑΣ

Ο εμβολιασμός είναι εξαιρετικά σημαντικός για την υγεία του κουταβιού μας, όμως πρέπει να σκεφτούμε επίσης την προληπτική φροντίδα όπως και τον καλλωπισμό του, γιατί και αυτά συμβάλλουν στην ευζωία του.

Οι περισσότεροι σκύλοι μολύνονται από παράσιτα, ψύλλους και τσιμπούρια κάποια στιγμή στη ζωή τους και για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό να είμαστε συνεπείς στην πρόληψη για τα παράσιτα (έξω και ένδοπαράσιτα), και ενδεχομένως, τη θεραπεία.

Δεν πρέπει να περιμένουμε να αρχίσει να ξύνεται το κουτάβι μας και να τινάζει ανήσυχο το κεφάλι του (δύο ενδείξεις για ψύλλους και τσιμπούρια!) για να αναλάβουμε δράση.

Ο έλεγχος για ψύλλους και τσιμπούρια πρέπει να μας γίνει συνήθεια όταν έχουμε το δικό μας κουτάβι και θα πρέπει να το πηγαίνουμε τακτικά στον κτηνίατρο για να βεβαιωνόμαστε ότι χαίρει άκρας υγείας.

Ο κτηνίατρος θα μας συμβουλέψει επίσης για τα προϊόντα που καταπολεμούν τους ψύλλους και τα τσιμπούρια, για το χρόνο δράσης τους και πότε θα πρέπει να γίνει επαναληπτική εφαρμογή.

Tip: Πλέον, με τις αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες αλλά και με τον τρόπο ζωής μας, οι ψύλλοι και τα τσιμπούρια μπορεί να εμφανιστούν όλο το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι δεν χαλαρώνουμε και είμαστε πάντα συνεπείς με την πρόληψη και τη θεραπεία εάν χρειαστεί.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ

Παρόλο που μπορεί με όλα τα παραπάνω η ιδέα ενός κουταβιού στο σπίτι να φαίνεται… βουνό, αφού έχουμε πολλά να μάθουμε και να συνυπολογίσουμε, το να βάλουμε ένα κουτάβι στο σπίτι και στη ζωή μας είναι πέρα από κάθε αμφιβολία μια εμπειρία που μας ανταμείβει.

Αν δείξουμε υπομονή και επιμονή με το κουτάβι στην αρχή της κοινής μας διαδρομής, δεν θα αργήσει να δημιουργηθεί μεταξύ μας ένας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός που θα το κάνει πλέον πραγματικό μέλος της οικογένειάς μας.